Besprekingen 2010 - 2011 Deel 1
De samenkomst - Anne Enright
Samenvatting
Veronica Hegarty is 39 jaar, gehuwd en moeder van twee dochters. Ze is opgegroeid in een gezin met 12 kinderen in Ierland. Haar broer Liam, die het dichtst bij haar stond, heeft zelfmoord gepleegd. Zij gaat zijn lichaam in Engeland ophalen waarna de ganse familie samenkomt om te rouwen. Tijdens deze gebeurtenissen denkt Veronica na over haar familie en in het bijzonder over haar grootmoeder Ada. Zij tracht te achterhalen wat er in het verleden gebeurd is waardoor zoveel van haar familieleden emotionele problemen hebben.
Bespreking
Mening van de groep
• een gek verhaal, ik kreeg er geen vat op. Het maakte een sombere indruk. Er werd niet echt duidelijk wat er echt gebeurd is, iedereen lijkt slachtoffer. Het einde is niet in overeenstemming met de tekst op de achterflap die spreekt over het "ontstuimige liefdesleven van Ada Merriman"
•Ik las het boek al eens een paar jaar geleden maar van het verhaal had ik bitter weinig onthouden, enkel dat het over een vrouw ging wiens broer zelfmoord had gepleegd (en dat de stichter van het Marialegioen er in voor kwam maar dat is een familiale afwijking!!). Het boek is goed geschreven in een erg aparte stijl. Het is wel typisch Iers met al die problematische familieverhoudingen, (suggesties van) misbruik en onderdrukking. Het is gelukkig wel geen melodramatisch of sentimenteel verhaal. Alles wordt eerder afstandelijk beschreven.
•Een somber verhaal in een echt Ierse sfeer. Hoe kinderen die misbruikt werden dat beleven en ervaren is mooi beschreven, echt en herkenbaar. Het verhaal van het groot gezin en wat daarmee samenhangt was eerder saai.
•Het boek is in een vreemde stijl geschreven maar wel mooi. Je weet niet wat de hoofdpersoon verzint, wat fantasie is en wat echt gebeurde. De manier waarop het misbruik gesuggereerd wordt is mooi. Er zitten veel onopgeloste raadsels in het verhaal.
•Een heel erg mooi boek. Boeiend ook. De relatie tussen Veronica en haar moeder is goed en herkenbaar beschreven. Er zit veel humor in en het is ook relativerend. Het verhaal raakte me emotioneel maar het maakte me niet somber.
•Geen somber maar ook geen goed boek. Het verhaal over het verleden werd op de duur saai. Het heden was dan weer interessanter. Voor mij was het wel duidelijk dat het misbruik echt had plaats gegrepen.
•Een interessant boek. De traumatische gebeurtenissen zijn goed beschreven. En dat geldt ook voor de manier waarop Veronica leeft en omgaat met het verleden, als kind van een groot gezin dat getuige was van het misbruik van haar lievelingsbroer.
Hoeveel kunnen we vertrouwen van het relaas van Veronica?
We kunnen alles vertrouwen want het is haar beleving. Ze tracht er juist in te zijn maar stelt niet dat alles waar was. Ze twijfelt zelf, stelt zich vragen. Ze is er zich van bewust dat haar herinnering gekleurd is. Alles is blijkbaar begonnen met haar grootmoeder Ada en haar twee aanbidders: haar latere man en de afgewezen Nugent. De boekjes en de brieven van Ada die Veronica aantreft in het huis van haar moeder zijn voor haar bewijzen van wat er gebeurd is: Nugent was uit op macht en hij misbruikte zijn positie als huisbaas. Er werd nergens over gepraat, alles baadde in een sfeer van geheimzinnigheid.
Zie je Veronica's relaas als een excuus voor haar eigen gedrag?
Het is geen excuus maar wel een mogelijke verklaring. Als er een traumatische gebeurtenis plaats heeft in iemands leven kan je vreemd reageren. Van je zelf afdrijven is mogelijk. Veronica stelt zich vragen over haar broer, hoe is hij zo geworden dat hij het water inliep? Ze stelt zich ook vragen over zichzelf en haar relatie tot mannen, tot haar eigen man. Al die vragen zijn voor haar nu het meest belangrijk. Ze moet de waarheid, of de meest waarschijnlijke waarheid achterhalen vooraleer ze terug wil en kan naar haar kinderen en haar man.
Is Veronica depressief? Erger je je aan haar zelfmedelijkden/zelftoegeeflijkheid?
Ze is niet depressief. Ze is rouwend, verward, zoekend. De zelfmoord van haar broer Liam is voor haar een aanleiding om alsnog te verwerken wat er in het verleden gebeurd is.
Ze heeft ook geen zelfmedelijden maar ze schijnt wel last te hebben van schuldgevoel ten overstaan van Liam: zij was getuige van wat er met hem gebeurde en ze heeft niets gedaan.
Wat de praktische gang van zaken betreft zorgt ze voor datgene wat er van haar werd verwacht. Iedereen in het gezin had zijn taak en rol. Liam stond haar het meest nabij zodat het logisch is dat zij zijn lichaam gaat halen en de formaliteiten rond zijn dood en begrafenis regelt.
Vond je het boek kil?
Het boek is niet kil. Sommige dingen die er in verteld worden zijn dat wel. Het was niet tranerig of emotioneel, eerder beschouwend. Het trachtte na te gaan wat er in het verleden in de familie gebeurde.
Is de vertelling in de eerste persoon geslaagd/geschikt?
Het is voor dit boek de meest logische vertelvorm. Het gaat over hoe iemand zijn verleden beleefde, en hoe ze het nu beschouwt en verwerkt. Als de vertelling in de derde persoon zou zijn gedaan kon het niet zo persoonlijk zijn.
Verklaar de titel van de roman 'De samenkomst'.
Het boek vertelt niet echt een samenkomst van een familie. Die samenkomst is er wel maar ze is niet echt belangrijk. Het samenkomen slaat eerder op het samenkomen, het op zijn plaats vallen van gebeurtenissen uit het verleden.
Wat is het thema van het boek volgens jullie?
Geen eenduidigheid hierover: familierelaties, afrekening met het verleden, bezinning en verwerking.
Welk cijfer geven jullie het boek?
gemiddeld 7
Meer over de schrijfster
Anne Enright werd in 1962 in Dublin geboren. Ze woont en werkt daar nog steeds. Ze debuteerde als schrijfster in 1991 met een verhalenbundel 'The portable virgin'.
Naast een andere verhalenbundel 'Het weer van gisteren ' schreef ze nog verschillende romans waarvan de volgende in het Nederlands werden vertaald: 'Evenbeeld', 'Het genoegen van Eliza Lynch' en 'De samenkomst'.
In 2004 verscheen van haar hand een non-fictie boek 'Baby's voor beginners".
In 2007 won ze de Booker Prize voor 'De samenkomst', en dat niet zozeer om het verhaal maar wel om haar bijzondere schrijfstijl.
De honderd geheime zintuigen - Amy Tan
Samenvatting
Olivia woont in de VSA. Ze is de dochter van een Amerikaanse moeder en een Chinese vader. Als ze vijf is overlijdt haar vader en komt haar halfzus Kwan, die tot dan in China leefde, ook bij hen inwonen. Kwan gelooft in geesten en in reïncarnatie. Ze brengt Olivia vaak in verwarring en jaagt haar zelfs angst aan met haar verhalen. Olivia zelf gelooft niet in de 'yin-wereld' van haar halfzus. Ze bouwt een carrière op, trouwt met Simon en gaat vervolgens weer weg bij hem. Volgens Kwam moeten ze echter bij elkaar blijven. Ze tracht dit in de hand te werken door Olivia en Simon mee te nemen naar China. Hier leert Olivia meer te begrijpen van Kwam en haar geesteswereld en komt ze ook terug dichter tot Simon.
Bespreking
Mening van de groep
Het boek werd overwegend niet zo positief beoordeeld: langdradig, niet boeiend, slecht geschreven, kromme taal van Kwan stoorde, kinderlijk omschreven, meer een boek voor adolescenten, de stukken over de geesten overgeslagen wegens te saai.
Wel positief: boeiender vanaf het vertrek naar China. Niet moeilijk om te lezen en soms toch wel spannend. Wel boeiend was hoe een Chinese zich kan aanpassen aan de Amerikaanse samenleving.
Eén van onze leden vond het daarentegen een erg boeiend boek dat erg aangreep, zeker niet langdradig en zelfs bij de tweede lezing nog steeds boeiend. Een boek om rustig te lezen.
Volgens een bespreking van de werken van Amy Tan op internet is een thema van haar boeken vaak: een bespiegeling over het lot en het geloof er in en hoe die het leven kunnen bepalen. Vind je dat ook een thema van dit boek? en zo neen wat is dan wel het thema?
Het lot en daar al dan niet in geloven is inderdaad het thema van het boek. Ook familie en relaties zou het thema kunnen zijn evenals de verschillen tussen de Oosterse en de Westerse cultuur.
Volgens sommigen is het thema van het boek de relatie tussen man en vrouw. Zijn jullie het daar mee eens? Hoe zit het met de relatie tussen Simon en Olivia? Waardoor mislukt hun relatie?
De relatie tussen man en vrouw is meer een motief dan een thema. Olilvia maakt zelf haar relatie met Simon kapot omdat ze er van overtuigd is dat Simon nog steeds meer van Elza hield dan van haar. De communicatie tussen beiden liep slecht. Als Olivia over haar angsten had gesproken met Simon dan was het misschien niet misgelopen. Na de Chinareis komen ze wel terug samen en hebben zo ook meer begrip voor elkaar.
Verklaar de titel van ht boek. Gebruikt Olivia ook haar geheime zintuigen? Het is niet altijd gemakkelijk om naar je geheime zintuigen te luisteren las ik ergens. soms verwar je ze met je eigen 'vertroebelde blik', onstaan uit angst of liefde. Speelt dit in het boek ook ergens en weet je ook waar?
Olivia denkt dat de 'geheime zintuigen' waar Kwan steeds over spreekt haar intuitie, haar instinct is. Maar voor Kwan is het iets heel anders.
Olivia denkt op een gegeven ogenblik dat ze Elza werkelijk ziet en hoort maar dat gebeurt inderdaad doordat haar blik vertroebelt is door de angst dat Simon minder van haar houdt dan van Elza.
Hoe denken jullie over reïncarnatie? Zou het waar kunnen zijn dat we reïncarneren na onze dood? Gelooft Olivia op het einde van het boek er in?
De meerderheid gelooft er niet echt in.
- Het gaat niet over geloof maar over weten. Ik weet dat we er per ongeluk heel even zijn als je het hele universum beschouwt.
- ik kan me wel inbeelden dat mensen geloven hetzij in een god hetzij in reïncarnatie, om het leven aan te kunnen, om er zin aan te geven.
- Ben erg met geloof en leven na de dood bezig geweest maar ik ken er niet in geloven maar anderzijds ook niet echt weten dat het er niet is.
- het heeft volgens mij met persoonlijkheid of met fysieke eigenschappen te maken of je gelooft in iets of niet.
- ik geloof wel dat er een gemeenschappelijk, gedeeld onderbewustzijn, een collectief bewustzijn is waarvan je bij de geboorte nog veel meedraagt maar dat daarna weg gaat. En er bestaan mensen die dat kunnen 'lezen'.
Olivia heeft dezelfde gevoeligheid als Kwan maar ze heeft die onderdrukt. In China gelooft ze er wel in maar terug in Amerika laat te het weer los.
Hoe komt het dat Kwan zo zonder voorbehoud van Olivia houdt en haar niets kwalijk neemt ook al behandelt zij haar niet altijd even fraai?
Dat komt omdat Kwan Olivia kent van een vorig leven en omdat ze vindt dat ze tegenover haar iets goed te maken heeft. Olivia was juffrouw Banner en die hield van Jiban. Jiban is nu Simon. En door de schuld van Kwan werden zij gescheiden. Daarom wil Kwan ook zo graag dat Simon en Olivia terug bij elkaar komen.
Kwan komt niet terug uit de grot en lijkt dat te hebben voorvoeld. Klopt dat volgens jullie? Waarom komt ze niet terug en is dat logisch?
Kwan wist inderdaad dat ze niet terug zou komen. Dat zie je aan de manier waarop ze afscheid neemt van Olivia alvorens Simon voor haar te gaan zoeken in de grot. Er valt een groot verdriet af te lezen van haar gezicht en ze zegt tegen Olivia dat ze blij is dat ze het voor haar kan goedmaken. Ze komt niet meer terug omdat ze enkel in dit leven gekomen is om goed te maken wat ze in een vorig leven heeft gedaan namelijk juffrouw Banner en Jiban uit elkaar houden. Nu ze bereikt heeft dat Olivia en Simon terug samen zijn heeft ze die fout goed gemaakt en is haar taak in dit leven als Kwan volbracht.
Wat was er zo bijzonder aan de rotsblokken in de vallei?
Het zijn de versteende meisjes uit de mythe
Op blz. 68 en 86 staat er dat een overmaat aan geluk altijd wegstroomt in tranen en verdriet. Is er echt zo een omkering in het boek? Of eindigt het boek wel positief
?
In elk leven komen er ogenblikken van groot geluk en ogenblikken van groot verdriet voor. Dit boek eindigt wel positief. Kwan heeft haar taak volbracht, en Simon en Olivia zijn terug samen.
Welk cijfer geef je het boek?
6,25 gemiddeld.
Meer over de schrijfster
Amy Tan werd in Californië geboren in 1952. Ze is een Amerikaans auteur van Chinese afkomst. Haar werk beschrijft moeder-dochterrelaties en de relaties tussen Chinees-Amerikaanse vrouwen en hun ouders. Tans bekendste roman, The Joy Luck Club (vertaald in het Nederlands als De vreugde- en gelukclub), is in 1993 verfilmd. Zij schreef ook een kinderboek, en verschillende essays. Amy Tan zingt ook in een rockband.
Bibliografie:
The Joy Luck Club (1989) - (De vreugde- en gelukclub)
The Kitchen God's Wife (1991) - (De vrouw van de keukengod)
The Hundred Secret Senses (1995) - (De honderd geheime zintuigen)
The Bonesetter's Daughter (2001) - (De dochter van de heelmeester)
The Opposite of Fate: Memories of a Writing Life (2003) - (De keerzijde van het lot)
Saving Fish from Drowning (2005) - (Vissen op het droge helpen)
Rules for Virgins (2011)
The Valley of Amazement (2013) - (De vallei van verwondering)
Als jij maar gelukkig bent - William Sutcliffe
Samenvatting
Drie vrouwen van middelbare leeftijd, vriendinnen sinds de schooltijd van hun kinderen, besluiten elk hun alleenwonende zoon op te zoeken. Zij willen hun zoon beter leren kennen en ze zijn ook van plan hun levens in handen te nemen of toch in die richting te leiden die hun het beste lijkt. Voor de ene lukt dit al beter dan voor de andere.
Bespreking
Mening van de groep
•geen wereldliteratuur, wel heel leuk en ook gemakkelijk om te lezen, zou wel zelf nooit doen wat die moeders doen
•hilarisch, heb het boek erg snel gelezen, herkenbaar en goed geschreven
•niet zo goed en ook niet aangenaam om te lezen, soms ongeloofwaardig maar anderzijds ook wel herkenbare passages
•het boek sprak me niet aan, het is eerder iets voor de lezeressen van damesbladen
•omdat ik zelf zonen heb dacht ik dat het wel herkenbaar zou zijn maar dat was het niet. De eerste helft van het boek viel tegen maar nadien werd het wel leuker
•een amusant boek. Had er wel een beetje voeling mee maar ergerde me aan de moeders
•verrassing die ik voelde toen ik het boek eerst las was weg nu. Onderwerp van boek is goed gevonden. De moeders ergerden, ze waren alle drie hetzelfde: moeders die hun geluk uit hun kinderen willen halen ipv uit zichzelf. Het is alsof de schrijver maar één soort moeders kent. Reacties van de zonen, die wel alle drie verschillend waren, vond ik wel geloofwaardig.
•ik dacht dat het boek wel iets voor de leesclub zou zijn. Ik voelde me te jong om me met de moeders te identificeren, en te oud om dit te doen met de zonen. De verhalen van de jongens waren leuk om te lezen en ook goed geschreven. De stukken over de moeders vond ik niet goed
Met wie identificeer je je het meest?
De meesten identificeerden zich meer met de zonen. Zij waren echter, geloofwaardiger. De moeders kwamen ongeloofwaardig over en waren gruwelijk voor enkelen onder ons. Ze zijn ook allemaal min of meer hetzelfde en daardoor lijkt het wel of de schrijver maar een type moeders kent (de zijne misschien?). Deze moeders hebben geen eigen leven, zoeken het geluk niet in zichzelf maar in hun kind(eren). Ze hebben dus allemaal last van het lege-nest syndroom. Hierna ontspon er zich een erg persoonlijke maar interessante gedachtewisseling over dit syndroom, of we er al dan niet last van hadden/zullen hebben en over onze relaties met onze kinderen.
Het hoofdthema is: gebrek aan communicatie tussen moeder en zoon, miscommunicatie. Klopt dat?
Dit is niet het hoofdthema. Dat lijkt ons eerder het loslaten en meer bijzonder vrouwen die problemen hebben met het loslaten van hun kinderen.
Er is niet enkel sprake van gebrek aan communicatie maar ook van gebrak aan inlevingsvermogen en dan zeker van de kant van de moeders, ook van onbegrip. Een van hen vindt het de plicht van haar zoon om haar een kleinkind te bezorgen, omdat zij al die jaren zo goed voor hem heeft gezorgd!!!
"Licht verteerbaar, grappig en vlot leesbaar". Of "een niets aan de hand romannetje" of "het is materiaal voor een klucht, literatuur wordt het nooit". Wat vind jij?
De eerste omschrijving is volgens de meerderheid de meest correcte. Er komen wel grappige gebeurtenissen voor in het boek maar in zijn geheel zijn de verhalen niet grappig, eerder tragisch. Enkelen zijn ook akkoord met de derde omschrijving "het is materiaal voor een klucht maar literatuur wordt het nooit".
"... jongens van het slag verwende voortmodderende oude jongens in de grote stad..." Ben je het daarmee eens?
De jonge mannen in het boek zijn in een bepaalde fase van hun leven, nog zoekend. Ze zijn niet verwend. Ze leven zelfstandig, ze hebben een job en zorgen voor zichzelf. Vanuit het standpunt van de moeders zijn ze wellicht wel wat voortmodderende jongens die dringend aan 'het echte leven' moeten beginnen, met hun steun uiteraard.
"Het boek gaat over het leven van West-Europese twintigers rond de eeuwwisseling" Ben je het daarmee eens?
De twintigers van nu zouden wellicht meer problemen hebben met het vinden van een job, zouden misschien werkloos zijn. Maar de stelling is te algemeen. Er bestond noch bestaat een homogene groep twintigers. De drie jonge mannen in het boek zijn niet exemplarisch. Ze komen uit een bepaalde kring, de meer gegoede burgerij, of toch alleszins uit families zonder geldproblemen. Er bestaan nog heel wat andere categorieën twintigers.
Ergens wordt geschreven dat het boek een knappe constructie heeft. Waaruit blijkt dat?
De afwisseling tussen de verhalen van de drie verschillende moeders en hun respectieve zonen is niet echt bijzonder. Zulks werd al eerder gedaan.
Vind je dat de personages overtuigend tot leven komen?
De zonen wel maar de moeders niet. Die zijn te stereotiep beschreven: de bekommerde, zorgende moeder zonder eigen doel in het leven dan haar gezin.
"Ze vinden allemaal dat ze gelijk hebben " Wie heeft er het meeste gelijk?
Moet er iemand gelijk hebben? Iedereen reageert en handelt op die manier die voor hem/haar het beste is of lijkt.
Wat zou de appel en het ei op de omslag van het boek kunnen betekenen?
Je zou kunnen denken dat het verwijst naar de uitdrukking 'appeltje-eitje': dat is gemakkelijk, in het Engels 'a piece of cake'. De moeders die dachten: we gaan dat eens even regelen en op orde brengen, de levens van onze zonen
Welke cijfer geef je het boek?
Gemiddeld 6,5
Meer over de schrijver
William Sutcliffe is een Engelse schrijver, in 1971 geboren in Londen. Hij schreef zijn eerste boek in 1996. Zijn meest bekende roman is 'Are you experienced', een lichtvoetig en grappig verhaal over jonge backpachers. "Als jij maar gelukkig bent" verscheen in 2008.